1 / 10 ـ 3

محمّد بن مسلمه

از ياران پيامبر خدا بود كه در همه جنگ هاى ايشان ، جز تبوك ، حضور داشت . پس از پيامبر صلى الله عليه و آله از همراهان عمر بود ـ هنگامى كه به خانه فاطمه عليها السلام وارد شدند ـ و او كسى است كه شمشير زبير را شكست و گفته مى شود در كشتن سعد بن عباده ، شركت داشت . او بازرسى كارگزاران حكومتى را در زمان حكومت عمر بر عهده داشت . هرگاه از يكى از كارگزاران ، شكايتى مى رسيد ، عمر او را براى بررسى مى فرستاد . محمّد ، پس از كشته شدن عثمان ، از بيعت با على عليه السلام سر باز زد و آن را فتنه و بحران دانست . لذا گوشه گيرى پيشه كرد و شمشيرى چوبى به دست گرفت . او به دليل همراهى نكردن با على عليه السلام و معاويه ، به دست مردى اُردنى كشته شد .

1 / 10 ـ 4

اُسامة بن زيد

اسامه ، هم پيمان پيامبر صلى الله عليه و آله بود . مادرش امّ ايمن ، از دايگان پيامبر خدا بود . پيامبر صلى الله عليه و آله در روزهاى پايانى زندگى خويش ، او را كه هيجده سال بيش نداشت ، فرمانده سپاه اسلام كرد ، در حالى كه در آن سپاه ، كسانى چون ابوبكر ، عمر و ابوعبيده حضور داشتند . او در زمان خلفا مورد تكريم و احترام بود . عمر برايش پنج هزار دينار حقوق تعيين كرد ، در حالى كه فرزند خودش دو هزار دينار حقوق مى گرفت . او از بيعت با على عليه السلام سر باز زد و عذرهايى آورد و در پاره اى متون تاريخى،ياد شده كه على عليه السلام عذرش را پذيرفت. از امام باقر عليه السلام روايت شده كه او از رفتار خويش باز گشت ، از اين رو ، درباره اش جز نيكى بر زبان نرانيد . وقتى اسامه از دنيا رفت ، امام حسن عليه السلام او را در بُرد يمانى قرمز رنگى كفن كرد .