10 / 12

سوگند دادن هاى على

844.مسند ابن حنبل ـ به نقل از ابو طُفَيل ـ: على عليه السلام مردم را در رُحبه [1] گردآورد. سپس به آنان فرمود : «من، هر مرد مسلمانى را كه شنيده است پيامبر خدا در روز غدير خم چه گفته، سوگند مى دهم كه برخيزد». سى نفر از مردم [2] برخاستند و گواهى دادند كه [ پيامبر خدا] دست او را گرفت و به مردم فرمود : «آيا مى دانيد كه من به مؤمنان ، از خود آنها سزاوارترم؟». گفتند : آرى، اى پيامبر خدا! فرمود : «هر كه من مولاى اويم، اين مولاى اوست. خدايا! دوستدارش را دوست و دشمنش را دشمن بدار». بيرون آمدم و در دلم ترديدى بود. زيد بن ارقم را ديدم و به او گفتم : من شنيدم على ، چنين و چنان مى گويد. گفت : براى چه انكار مى كنى؟ من خود شنيدم كه پيامبر خدا آن را در حقّ او مى گويد.

845.اُسْد الغابة ـ به نقل از ابو طفيل ـ: ما در نزد على عليه السلام بوديم كه فرمود : «آنان را كه در روز غدير خم حضور داشتند، به خداى متعال، سوگند مى دهم كه برخيزند». پس، هفده مرد برخاستند كه از جمله آنان ابو قُدامه انصارى بود. آنان گفتند : گواهى مى دهيم كه با پيامبر خدا از حَجّة الوداع به سوى مدينه باز مى گشتيم كه هنگام ظهر، پيامبر خدا بيرون آمد و فرمان داد درختان را با ريسمان ببندند و پارچه اى بر آنها افكنده شود. سپس نداى نماز داد و [ از خيمه ها] بيرون آمديم و نماز گزارديم. آن گاه برخاست و پس از حمد و ثناى الهى فرمود : «اى مردم! آيا مى دانيد كه خداى عز و جل مولاى من است و من، مولاى مؤمنانم و من به شما از خودتان سزاوارترم؟» و بارها آن را گفت. گفتيم : آرى. پس در حالى كه دست تو را گرفته بود، سه بار فرمود : «هر كه من مولاى اويم، پس على مولاى اوست. خدايا! دوستدارش را دوست و دشمنش را دشمن بدار!».