6582.الفتوح : عمر بن ابى سلمه ، نزد على عليه السلام آمد و در كنارش ماند و فاضل و عابد و عاقل بود . به همين خاطر ، يكى از ياران على عليه السلام امّ سلمه را مدح كرد و اشعارى سرود كه مطلعش اين است : {0 مادر ، اى مادر ! كامياب شدى و هماره [ از وجود تو] بركت مى بارد . 0}

74

عمرو بن حَمِق خزاعى

عمرو بن حَمِق بن كاهِن خُزاعى از ياران بزرگ پيامبر خدا و از همراهان استوارْگام على عليه السلام و يار وفادار حسن بن على عليهماالسلام است . او بعد از صُلح حُدَيبيّه اسلام آورد [1] و احاديثى از پيامبر صلى الله عليه و آله فرا گرفت . او پس از پيامبر خدا از معدود كسانى است كه حقّ خلافت را پاس داشت و در كنار على عليه السلام استوار ايستاد . او در خيزش مسلمانان عليه عثمان ، شركت كرد و فرياد حق را عليه دگرسانى هاى ناهنجار در خلافت وى بيان كرد . [2] او در نبردهاى على عليه السلام بِشْكوه و سختكوش و استوار ، شركت كرد . اين همراهى ، آن اندازه ارجمند بود كه على عليه السلام به او فرمود : «اى كاش در ميان پيروان من ، صد تن چُونان تو مى بود!» . بارى ! عمرو ، رهيافته و ژرف نگر بود و بصيرتش بدان گونه بود كه خود را فانى در على عليه السلام مى دانست و هوشمندانه و مؤمنانه مى گفت : چون تو فرمان دهى ، ما را رأيى نخواهد بود . عمرو ، يار همگام و همراه حُجْر بن عَدى و هم فرياد او عليه ستم بنى اميّه بود [3] و بدين سان ، معاويه آهنگ قتل او كرد و در سال 50 هجرى ـ پس از آن كه همسر ارجمندش را براى دست يافتن به او زندانى كرده بودند ـ توسط عمّال معاويه به شهادت رسيد . پس از به شهادت رساندن عمرو ، سر وى را به سوى معاويه گسيل داشتند و اين ، اوّلين سَرى بود كه در اسلام از ديارى به ديارى ديگر فرستاده شد . ابا عبد اللّه الحسين عليه السلام در نامه پرشِكوه و كوبنده اش به معاويه ، از آن بزرگوار با عنوان «بنده صالح خدا» و «سختكوش در عبادتْ» ياد نمود و معاويه را به خاطر قتل او نكوهش كرد .