348.امام على عليه السلام : اى مردم! من اندرزهايى را كه پيامبران با آنها امّت هايشان را اندرز دادند، براى شما بيان كردم و آنچه را اوصيا به آيندگانِ خود رساندند، به شما رساندم.

349.امام على عليه السلام : در شگفتم و چگونه در شگفت نباشم از خطاى اين فرقه ها با اختلاف حجّت هايشان در دين! نه پى پيامبرى را مى گيرند و نه به كردار وصى اى اقتدا مى كنند.

350.امام على عليه السلام : اى مردمان! من برادر پيامبر خدا و وصى او و وارث علم او هستم. به وصيّتش ويژه و ممتازم كرد و مرا از ميان آنان برگزيد.

351.امام على عليه السلام : خداى ـ تبارك و تعالى ـ نبوّت را به پيامبرش اختصاص داد و پيامبر صلى الله عليه و آله وصايت را به من.

352.امام على عليه السلام : من ، هم ريشه او (پيامبر صلى الله عليه و آله ) و وصى و ولى و شنواى نجوا و همراز او هستم.

353.امام على عليه السلام : منم وصىّ بهترينِ پيامبران . منم وصىّ سَرور پيامبران . منم وصىّ خاتم پيامبران.

354.امام حسن عليه السلام : چون وفات پدرم دررسيد، به وصيّت كردن پرداخت و فرمود : «اين است وصيّت على بن ابى طالب، برادر محمّد ، پيامبر خدا و پسر عمو و وصى و همراه او...».

355.امام حسن عليه السلام ـ از خطبه اش پس از شهادت امام على عليه السلام ـ: اى مردم! هر كس مرا مى شناسد، كه مى شناسد و هر كس مرا نمى شناسد، من حسن بن على ام. منم پسر پيامبر صلى الله عليه و آله و منم پسر وصى.