اطلاق مصدر بر فاعل

اطلاق مصدر بر فاعل

(ذکر صيغه مصدر و اراده اسم فاعل؛ از اقسام مجاز لغوى)

استعمال مصدر به جاى اسم فاعل، يکى از انواع مجاز لغوى است؛ مانند:((وَعَلَى اللّهِ قَصْدُ السَّبِيلِ وَمِنْهَا جَآئِرٌ وَلَوْ شَاء لَهَدَاكُمْ أَجْمَعِينَ) ؛ )و نمودن راه راست بر عهده خداست و برخى از آن [راهها] كژ است و اگر [خدا] مى‌خواست مسلما همه شما را هدايت مى‌كرد (نحل// 9) .

در اين آيه، «قصد» مصدر و به معناى فاعل، و منظور «السبيل القاصد» است، به دليل مقابله آن با((وَمِنْهَا جَآئِرٌ) .)