responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی    جلد : 1  صفحه : 991

اطلاق محلّ بر حالّ

اطلاق محلّ بر حالّ

(ذکر محلّ و اراده حالّ؛ از اقسام مجاز لغوى)

«اطلاق محلّ بر حالّ» -از اقسام مجاز لغوي- يعنى ناميدن چيزى به نام مکانى که درآن قرار دارد؛ برخى آن را از علاقات مجاز شمرده و از آن به «علاقه محليت» تعبير کرده‌اند؛ مانند:

1.((... بِيَدِهِ الْمُلْكُ...))(ملک// 1) که براى بيان قدرت، به «يد» تعبير آورده است.

2.((... لَهُمْ قُلُوبٌ لاَّ يَفْقَهُونَ بِهَا...))(اعراف// 179) . که براى «عقل» به «قلب» تعبير آورده شده است.

3.((... الَّذِينَ قَالُواْ آمَنَّا بِأَفْوَاهِهِمْ...))(مائده// 41) . در اين آيه، افواه (محل زبان) بر زبان (حالّ) اطلاق شده است.


[1]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد2;صفحه 281
[2]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ، 849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد3;صفحه 126
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی    جلد : 1  صفحه : 991
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست