responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی    جلد : 1  صفحه : 982

اطلاق حالّ بر محلّ

اطلاق حالّ بر محلّ

(ذکر لفظ حالّ و اراده محلّ؛ از اقسام مجاز لغوى)

يکى از اقسام مجاز لغوي، «اطلاق حالّ بر محل» است که برخى آن را از علاقات مجاز شمرده‌ و از آن به «علاقه حاليه» يعنى «اطلاق لفظ حال و اراده محل از آن، به سبب ملازمت ميان آن دو» تعبير کرده‌اند؛ مانند:

1.((وَأَمَّا الَّذِينَ ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِى رَحْمَةِ اللّهِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ) ؛ )و اما سپيدرويان همواره در رحمت‌خداوند جاويدانند (آل عمران// 107) .

«رحمت» در اصل به معناى دلسوزى و مهربانى است که در اين‌جا مجازاً در معناى بهشت (جايگاه رحمت) به کار رفته است.

2. (... بَلْ مَكْرُ اللَّيْلِ...)((سبأ// 33) ؛ يعنى «مکر فى الليل»)


[1]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد2;صفحه 282
[2]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ، 849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد3;صفحه 125
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی    جلد : 1  صفحه : 982
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست