نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 982
اطلاق حالّ بر
محلّ
اطلاق حالّ بر
محلّ
(ذکر لفظ حالّ
و اراده محلّ؛ از اقسام مجاز لغوى)
يکى از اقسام
مجاز لغوي، «اطلاق حالّ بر محل»
است که برخى آن را از علاقات مجاز شمرده و از آن به «علاقه حاليه» يعنى «اطلاق لفظ
حال و اراده محل از آن، به سبب ملازمت ميان آن دو» تعبير کردهاند؛ مانند:
«رحمت» در اصل به معناى دلسوزى و مهربانى است
که در اينجا مجازاً در معناى بهشت (جايگاه رحمت) به کار رفته است.
2.(... بَلْ مَكْرُ اللَّيْلِ...)((سبأ//
33) ؛ يعنى «مکر فى الليل»)
[1]زركشي ، محمد
بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد2;صفحه 282
[2]سيوطي ، عبد
الرحمان بن ابي بكر ، 849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد3;صفحه 125
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 982