responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی    جلد : 1  صفحه : 981

اطلاق جمع بر مفرد

اطلاق جمع بر مفرد

(ذکر صيغه جمع و اراده مفرد؛ از اقسام مجاز لغوى)

به‌کارگيرى صيغه‌اى به جاى صيغه ديگر، مانند اطلاق جمع بر مفرد، يکى از گونه‌هاى مجاز لغوى است؛ مانند:

1.((وَإِذْ قَتَلْتُمْ نَفْساً...) ؛ )و چون شخصى را كشتيد (بقره// 72) . در اين آيه، با اين که قاتل يک نفر است «قتل» را به جمع نسبت داده است.

2. (... قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ) ؛ مى‌گويد پروردگارا مرا بازگردانيد (مؤمنون// 99) . در اين آيه، «ارجعون» به صورت جمع آمده و بر مفرد اطلاق شده است.

مثال‌هاى فوق براى اطلاق جمع بر مفرد بر اساس نوشته سيوطى و زرکشى بيان شده است؛ ولى بنا بر تحقيق، اين آيات تفسير ديگرى نيز دارند.


[1]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد3;صفحه 6
[2]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ، 849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد3;صفحه 130
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی    جلد : 1  صفحه : 981
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست