نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 921
استفهام حقيقي
استفهام حقيقي
(پرسش به قصد
کسب اطلاع، در وقت شک يا جهل به يک مطلب)
استفهام دو گونه
است: 1. استفهام حقيقى؛ 2. استفهام مجازى «استفهام حقيقى» يعنى طلب فهم و کسب خبر. هدف گوينده در اين استفهام، واقعاً
کسب اطلاع از مطلبى است که آن را نمىداند؛ به عبارت ديگر، استفهام در صورتى حقيقى
است که سؤالکننده درباره چيزى شک دارد و با سؤال و جواب، شک او برطرف شود.
امّا گاهى استفهام براى منظورى، غير از کسب اطلاع
است. در اين صورت، استفهام «مجازى» خواهد بود؛ مانند استفهامهاى توبيخي، تعجبي، انکاري،
تقريري، تعظيمي، استرشادي، تمنايي، دعايى و….
نيز ر.ک: استفهام مجازى.
[1]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان
فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد2;صفحه (326-328)
[2]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ،
849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد3;صفحه (267-274)
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 921