استعلا

صفت استعلا

(استعلا)

(بالا آمدن ريشه زبان به طرف کام بالا هنگام تلفّظ؛ يکى از اوصاف اصلى حروف)

«استعلا» در لغت به معناى طلب بلندى و بالا بردن، و در اصطلاح علم تجويد عبارت است از بالا آمدن ريشه زبان به طرف کام بالا هنگام تلفظ. صداى حرف بر اثر اين صفت، درشت و پرحجم تلفظ مى‌شود که به آن حالت «تفخيم» گويند.

«استعلا» در مقابل «استفال» از جمله صفات اصلى يا متضاد حروف است.

نيز ر.ک: حروف مستعليه.