استعاره اصليه

استعاره اصليه

(استعاره با لفظ مستعار به صورت اسم جنس)

«استعاره اصليه» استعاره‌اى است که در آن مستعار (لفظى که استعاره در آن جارى شده است) اسم جنس غيرمشتق باشد؛ خواه اسم ذات باشد (همچون «اسد» براى مرد شجاع) ، خواه اسم معنا (همچون «قتل») ، خواه اسم جنس حقيقى (مانند «انسان») و خواه اسم جنس تأويلى براى شخصيت‌هاى مشهور (مانند «حاتم» که مراد، انسان بخشنده و کريم است) ؛ مانند:((وَإِنَّهُ فِى أُمِّ الْكِتَابِ...))(زخرف// 4) که لفظ «أم» براى «أصل» که همان لوح محفوظ و آن اصل کتاب‌هاى آسمانى است، استعاره آورده شده است، و لفظ مستعار (أم) اسم غيرمشتق است.

اين نوع استعاره را «استعاره اصليه» گفته‌اند؛ چون استعاره در خود اسم واقع مى‌شود؛ برخلاف «استعاره تبعيه» که در امور تقديرى مى‌آيد.

نيز ر.ک: استعاره تبعيه.