آيات سِلمي

آيات سِلمي

(آيات مربوط به صلح و آشتى)

سِلم (بر وزن علم) به معناى صلح، مسالمت و آشتى است. سَلم (بر وزن عقل) نيز به معناى صلح و سازش آمده است.

آيات متعددى از قرآن درباره صلح و آشتى (سلم) است که آن‌ها را آيات سلمى مى‌نامند؛ مانند:

1. آيه 208 سوره بقره:((يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ ادْخُلُواْ فِى السِّلْمِ كَآفَّةً وَلاَ تَتَّبِعُواْ خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ) ؛ ‌اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد همگى به اطاعت [خدا] درآييد و گامهاى شيطان را دنبال مكنيد كه او براى شما دشمنى آشكار است. )

خداوند در اين آيه همه مؤمنان را به صلح و آشتى و آرامش دعوت کرده، جنگ را از خطوات و گام‌هاى شيطان برمى‌شمارد.

2. آيه 61 سوره انفال:((وَإِن جَنَحُواْ لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَتَوَكَّلْ عَلَى اللّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ) ؛ )و اگر به صلح گراييدند تو [نيز] بدان گراى و بر خدا توكل نما كه او شنواى داناست.

3. آيه 94 سوره نساء:(()… ولا تقولوا لمن القى اليکم السلام لست مؤمناً…) ؛ به کسى که اظهار صلح و اسلام مى‌کند، نگوييد مسلمان نيستى ! .

4. آيات 90 و 128 سوره نساء.

5. آيه 205 سوره بقره.

6. آيه 9 سوره حجرات.

مفاد و مفهوم اين آيات اين نيست که مسلمانان آمادگى جنگى خود را از دست بدهند تا دشمن به تهاجم تشويق شود، و نيز به معناى توجيه صلح ذليلانه و از موضع ضعف نيست؛ زيرا اين دو از عوامل جنگ است، نه صلح ريشه‌دار و عادلانه.

برخى گفته‌اند منظور از آيات سلمي، آياتى است که هنگام صلح نازل شده است؛ گرچه مفهوم و محتواى آن درباره صلح نباشد؛ مانند آيه 30 سوره رعد که در حديبيه و در هنگام صلح نازل شد.