ادغام با غُنَّه

ادغام ناقص

(ادغام با غُنَّه)

(ادغام بدون حذف کامل صفات مدغم؛ شبيه اخفا)

«ادغام ناقص» يا «ادغام با غُنّه»- مقابل ادغام تام- عبارت است از صورتى از ادغام که صفات مدغم کاملاً از بين نرفته است؛ بلکه بعضى از ويژگى‌هاى آن هنگام تلفظ مدغمٌ‌فيه ظاهر مى‌شود. اين حالت هنگامى رخ مي‌دهد که مدغم از مدغمٌ‌فيه قوى‌تر باشد؛ مانند: «بسطت» و «نخلقکم». اين ادغام شباهت فراوانى به «اخفا» دارد.

موارد ادغام ناقص عبارتند از:

1. ادغام نون ساکن در دو حرف «و» و «ي»، که صفت غُنَّه نون، هنگام ادغام باقى مى‌ماند؛ مثل: «من ولي» و «من يفعل».

2. ادغام «طا»ى ساکن در حرف «تا» که صفت اطباق «طا» ابقا و آن‌گاه «تا»، مشدّد مى‌شود؛ مانند: «بسطت» و «احطت».

3. ادغام «قاف» ساکن در حرف «کاف» که صفت استعلاى «قاف» ابقا، آن‌گاه «کاف» مشدّد ادا مى‌شود؛ مانند: «الم نخلقکم».