responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی    جلد : 1  صفحه : 712

ادات غايت

ادات غايت

(ادات بيانگر محدوده چيزى)

دانشمندان علوم ادبى دو حرف را از ادوات غايت برشمرده‌اند:

1. إلى: به گفته سيوطى «إلى» حرف جر است و معانى متعددى دارد که مشهورترين آن‌ها «انتهاى غايت زمانى» است؛ مانند:((... ثُمَّ أَتِمُّواْ الصِّيَامَ إِلَى الَّليْلِ...))(بقره// 187) . و در غير زمان نيز مانند:((... إِلَى الْمَسْجِدِ الأَقْصَى...))(اسراء// 1) و((... وَالْأَمْرُ إِلَيْكِ...))(نمل// 33) .

2. حتّى: معانى مختلفى دارد؛ ولى غالباً در معناى «انتهاى غايت» به کار مى‌رود.


[1]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد4;صفحه (272-348)و232
[2]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ، 849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد2;صفحه 226و191
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی    جلد : 1  صفحه : 712
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست