ادات سببيت

ادات سببيت

(ادات بيانگر سببيّت)

«ادوات سببيت» آن دسته از کلمات قرآنند که معناى سببيت را به مخاطب منتقل مى‌سازند؛ مانند: حرف «باء» در((فَكُلًّا أَخَذْنَا بِذَنبِهِ) ؛ «همه آن‌ها را به دليل گناهشان گرفتيم» (عنکبوت//40) و)(... ظَلَمْتُمْ أَنفُسَكُمْ بِاتِّخَاذِكُمُ الْعِجْلَ...) ؛ شما با [به پرستش] گرفتن گوساله برخود ستم كرديد (بقره// 54) .

زرکشى در البرهان از «سببيت» به «تعليل» تعبير کرده است.