نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 623
اداء ( قرائت )
اداء ( قرائت )
(قرائت قرآن و روايات آن بر مشايخ قرائت،
پس از اخذ از آنها)
اداء در لغت به معناي ايصال است، و در
علم قرائات عبارت است از قرائت قرآن و روايات آن بر مشايخ قرائت، پس از اخذ از آنها.
بنابراين اداء شامل اين امور ميشود: تلاوت از روي تعبّد و تفکّر، عرضه قرائت بر شيخ،
تلقين قرائت و روايات آن توسط شيخ بر شاگرد.
برخي اصطلاحات مرتبط با اصطلاح اداء عبارتند
از:
ائمّه اداء: مراد از ائمّه اداء همان
علماي قرائات است.
اصول اداء: مراد، اصول قرائت و قواعد
تجويد است، يعني قواعد کلّي و عامّي که هر يک از آنها بر همه موارد جاري است.
اهل اداء: مراد، اهل قرائت است. و گاهي
مراد از اهل اداء، مقرئين مشتهر به ضبط و امانت در عصر خود است.
اولو الاداء: مراد، اهل تجويد است.
تجويد اداء: به معناي تجويد تلاوت است.
جيّد الاداء: کسي که هنگام تلاوت قرآن،
قواعد قرائت و تجويد را به خوبي رعايت ميکند.
(کتاب: معجم مصطلحات علم القراءات القرآنية، ص49-54)
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 623