ابتداى كافي

ابتداى كافي

(شروع قرائت از عبارت داراى معناى مستقل، با ارتباط لفظى يا معنوى با ماقبل)

«ابتداى کافي» از گونه‌هاى ابتداى جايز، و عبارت است از ابتدا کردن به چيزى که با ماقبل خود فقط از جهت معنا ارتباط دارد؛ مانند:((خَتَمَ اللّهُ عَلَى قُلُوبِهمْ وَعَلَى سَمْعِهِمْ) ؛ )خداوند بر دلهاى آنان و بر شنوايى ايشان مهر نهاده (بقره// 7) . در اينجا ابتداى به «ختم» گرچه خوب است، ولى از نظر معنا با قبل از خود مرتبط است.

و مانند وقف بر «إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً» و ابتداي به «قَالُواْ أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا» در آيه: (وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً قَالُواْ أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاء)((بقره// 30) .)