آيه ولايت

آيه ولايت

(آيه 55 مائده، در باره ولايت على (ع) )

به آيه 55 سوره مائده آيه ولايت مى‌گويند:((إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ) ؛ )ولى شما تنها خدا و پيامبر اوست و كسانى كه ايمان آورده‌اند همان كسانى كه نماز برپا مى‌دارند و در حال ركوع زكات مى‌دهند.

بسيارى از مفسران و محدّثان در شأن نزول اين آيه گفته‌اند اين آيه در شأن حضرت على (ع) نازل شده است.

سيوطى در الدرّ المنثور در ذيل آيه از ابن‌عباس نقل مى‌کند که على (ع) در رکوع نماز بود که سائلى کمک خواست؛ آن حضرت انگشترش را به او صدقه داد. پيامبر (ص) از او پرسيد: چه کسى اين انگشتر را به تو داد؟ سائل به على (ع) اشاره کرد و گفت: آن مرد که در حال رکوع است. در اين هنگام، آيه((إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ)…)(نازل شد. همين معنا در کتاب اسباب‌النزول واحدى نقل شده است. )

جارالله زمخشرى در کتابش مى‌گويد: اين آيه درباره على (ع) نازل شده است. فخر رازى، حاکم حسکانى و بسيارى ديگر از دانشمندان اهل‌سنّت نيز اين شأن نزول را نقل کرده‌اند.

اين آيه، آشکارا بر خلافت و امامت اميرمؤمنان على (ع) دلالت دارد؛ زيرا در اين آيه بر مسئله وليّ تکيه، و علي (ع) به عنوان وليّ مسلمانان معرفى شده است.