وقف متروك

وقف قبيح

(وقف متروك)

(وقف بر کلام داراى وابستگي لفظي و معنايى به مابعد)

وقف قبيح از اقسام وقف اختيارى و عبارت است از وقف در جايى که کلام از نظر معنا و لفظ به بعد از خودش وابسته است. از اين نوع وقف، به «وقف متروک» و «وقف ممنوع» هم تعبير مي‌شود.

موارد قبيح بودنِ وقف- از جهت ضعف و شدّت- متفاوت است: در مواردي، وقف بر يک موضع و ابتدا به مابعدِ آن سبب عدم فهم سخن مي‌شود؛ مثل وقف بر هر يک از موصوف و مبدلٌ منه و معطوفٌ عليه و جارّ، و ابتدا به صفت و بدل و مجرور. اين مورد را «وقف قبيح» مي‌گويند.

در مواردي ديگر، سبب توهّم معنايي باطل و غلط مي‌شود؛ مثل وقف بر: «لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُواْ» و ابتدا به: «إِنَّ اللّهَ ثَالِثُ ثَلاَثَةٍ» در آيه:((لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّ اللّهَ ثَالِثُ ثَلاَثَةٍ))(مائده//73) ، و مثل وقف بر: «وَمَن يَقُلْ مِنْهُمْ» و ابتدا به: «إِنِّي إِلَهٌ مِّن دُونِهِ» در آيه:((وَمَن يَقُلْ مِنْهُمْ إِنِّي إِلَهٌ مِّن دُونِهِ))(انبياء//29) . اين مورد را «وقف اقبح» مي‌گويند.