نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 4816
وقف حسن
وقف حسن
(وقف بر کلام داراى استقلال معنايى از
مابعد و وابستگى لفظى به آن)
وقف حسن از اقسام وقف اختيارى و عبارت
است از وقف در جايى که کلام از نظر معنا تمام است، ولى لفظاً به بعد از خودش وابسته
است؛ يعنى کلمه پس از موقوفٌعليه به آن وابستگى دارد؛ مثلاً صفت آن است يا از آن استثنا
شده است. چون اين وقف تغيير در معنا ايجاد نمىکند، آن را حسن دانستهاند؛ ولى وصل
آن اولى است؛ مثل:((الْحَمْدُ للّهِ (وقف حسن)
رَبِّ الْعَالَمِينَ) . )
در اينجا «ربّ» صفت «الله» است و با قبل ارتباط دارد. بنابراين، وقف بر «لله» حسن
است؛ هرچند وصل بهتر است. در صورت وقف نيز آغاز دوباره از کلمه بعد از آن نيکو نيست
و بهتر است قارى کلمهاى را که بر آن وقف شده است اعاده کند.
[1]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان
فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد1;صفحه 352
[2]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ،
849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد1;صفحه 284
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 4816