نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 4643
مهيمن (قرآن)
مهيمن (قرآن)
(يکى از اوصاف قرآن)
«مهيمن» به معناى حافظ، شاهد، مراقب، امين، نگهبان و ايمنىبخش، و يکى
از اسامى و صفات قرآن است:((وَأَنزَلْنَا إِلَيْكَ
الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتَابِ وَمُهَيْمِنًا
عَلَيْهِ) ؛ «و اين کتاب قرآن را به حق بر تو نازل کرديم؛ در حالى که کتب پيشين را
تصديق مىکند و حاکم بر آنها است» (مائده// 48) . )
قرآن، حافظ کتابهاى گذشته است و اصل وجود آنها را تثبيت و تصديق مىکند
و مراقب است و بر آنها اشراف دارد و در نتيجه مىتواند بعضى از احکام آنها را نسخ
و بعضى ديگر را امضا و تثبيت کند و هر غلط و تحريف راه يافته در آنها را بيان مىکند.
واژه «مهيمن» دو بار در قرآن به کار رفته است؛ يکى آيه فوق که به عنوان
وصف قرآن است، و ديگرى در آيه 23 سوره حشر که وصف خداوند متعالى قرار گرفته است.
[1]سخاوي ، علي بن محمد ، 558-643ق.;جمال
القراء و كمال الاقراء;جلد1;صفحه 175
[2]ابن منظور ، محمد بن مكرم ، 630 -
711ق.;لسان العرب;جلد15;صفحه 139
[3]مرتضي زبيدي ، محمد بن محمد ،1145
-1205ق.;تاج العروس من جواهرالقاموس;جلد18;صفحه 588
[4]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان
فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد1;صفحه 280
[5]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ،
849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد1;صفحه 183
[6]مصباح ، محمد تقي ، 1313 -;قرآن شناسى;جلد1;صفحه
64
[7]طبرسي ، فضل بن حسن ، 468 - 548ق;مجمع
البيان فى تفسيرالقرآن;جلد3;صفحه (347-349)
[8]مكارم شيرازي ، ناصر ، 1305 -;تفسير نمونه;جلد4;صفحه
400
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 4643