منابع و مآخذ علوم قرآن

منابع و مآخذ علوم قرآن

(منابع مکتوب و غيرمکتوب حاوى اطلاعات علوم قرآنى)

انتقال دانش‌هاى مرتبط با قرآن همچون ديگر دانش‌هاى بشرى علاوه بر اين‌که به مرور زمان تکامل و گسترش يافته، شيوه تبادل آن و انتقال از نسلى به نسل ديگر به تدريج ازصورت بسيط و محدود (به لحاظ تنوع) خارج شده و اشکال مختلف و ابزارهاى متنوع جهت نشر و تبادل آرا در مباحث مرتبط با اين دانش به خدمت گرفته شده است.

در يک تقسيم‌بندى کلى مى‌توان منابع علوم قرآنى را «مکتوب» و «غيرمکتوب» دانست. در عصر حاضر، در کنار کتاب - به معناى مصطلح و رايج آن که در قرون پيشين اصلى‌ترين منبع و مأخذ براى مراجعه مشتاقان و طالبان اين علم بود - مى‌توان مجلاّت علوم قرآنى و پايان‌نامه‌هاى مخصوص به اين دانش را نيز بر رديف منابع مکتوب افزود. همچنين در مجلاتى که ويژه علوم قرآنى نيستند يا در روزنامه‌ها مى‌توان مقالات ارزشمندى درباره اين دانش پيدا کرد.

اما امروزه رسانه‌هاى «غيرمکتوب» نقش زيادى در نشر و تبادل اطلاعات علمى در همه عرصه‌هاى دانش بشرى يافته‌اند و گويا هر قدر جلوتر مى‌رويم اين نقش پررنگ‌تر مى‌شود؛ سخنرانى‌ها و مصاحبه‌هاى علوم قرآنى -آن‌گاه که به صورت زنده برگزار مى‌شود - و ابزارهاى نوين اطلاع‌رسانى همچون راديو، تلويزيون، رايانه و اينترنت همگى از مصاديق منابع غيرمکتوب علوم قرآنى هستند که مي‌توان اطلاعات مفيدى را از طريق آن‌ها به‌دست آورد.

اطلاعات تکميلى درباره برخى از اخص‌هاى اين اصطلاح را مى‌توانيد ذيل واژه‌هاى اخص بيابيد.