مقرئ قرآن

مقرئ قرآن

(قارى آشنا به قرائت و اختلاف قرائت‌ها، يا قاريان دهگانه)

به قاريانى که قرائت‌ها را از طريق سماع و مشافهه از استاد قرائت به درستى ياد گرفته و قرائت‌شناس و داناى به اختلاف قرائت‌ها باشند «مُقرِئ» گفته مى‌شود.

ابن‌مجاهد در مقدمه کتاب السبعة فى القرائات مقريان قرآن را يکى از چهار گروه حاملان قرآن معرفى کرده، مى‌گويد: مقريان به خوبى از عهده قرائت و اقراء برمى‌آيند و اعراب قرآن را به خوبى فرا مي‌گيرند و آموزش مى‌دهند و در کار خويش دچار هيچ غلط و اشتباهى نمى‌شوند. بنابراين، به هر قارى قرآن نمى‌توان «مُقرِئ» گفت؛ حتى اگر حافظ تمام قرائت‌هاى ده‌گانه يا قرائت‌هاى چهارده‌گانه باشد.

برخى گفته‌اند به قاريان ده‌گانه، مُقرِى قرآن مى‌گويند؛ چون ائمه قرائت و قرائت‌شناس و آگاه به اختلاف قرائتند.