مقابله خلافي

مقابله خلافي

(ذکر يک يا چند معناى هماهنگ، و درپى آوردن معانى مخالف آن‌ها)

«مقابله خلافي» قسمى از «مقابله»، و از انواع اسلوب بديعى قرآن است که در آن دو يا چند معنا مقابل هم قرار مى‌گيرند؛ به صورتى که مخالف هم باشند، نه نقيض؛ مانند:((وَأَنَّا لَا نَدْرِى أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَن فِى الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا))«و ما نمى‌دانيم آيا درباره اهل زمين اراده شرّى شده يا پروردگارشان خواسته است آنان را هدايت کند؟ » (جن// 10) .

در اين آيه، «شر» و «رشد» خلاف يکديگرند، نه نقيض؛ زيرا نقيض شرّ، خير است و نقيض رشد، غيّ.

نيز ر.ک: مقابله؛ مقابله نقيضي؛ مقابله نظيري.