مفسّران قرن سيزدهم

مفسّران قرن سيزدهم

(مفسّران شيعه و اهل‌سنّت در قرن سيزدهم هجرى قمرى)

بخشى از تفاسير قرن سيزدهم به همت افراد ذيل تدوين شد:

1. سيد ميرزامهدى شهرستانى (م 1216ق) از علما و مراجع تقليد شيعه و صاحب تفسير شهرستاني؛

2. مولى محمدکاظم استرآبادى حائرى (م 1238ق) از ائمه فتوا و مراجع تقليد شيعه و صاحب تفسير استرآبادي؛

3. سيد ميرزا محمدعلى مدرسى متخلص به وامق (م 1240ق) صاحب حاشيه و شرح تفسير صافي؛

4. شيخ احمد احسائى از مؤسسان فرقه شيخيه (م 1241ق) که تفسير وى معروف است؛

5. سيد عبدالله شبر (م 1242 ق) از علما و بزرگان شيعه و مؤلف تفسيرهاى متعددى مانند الجوهر الثمين فى تفسير القرآن المبين؛

6. شيخ آقا محمدعلى هزار جريبى مازندرانى (م 1245 ق) از علما و مراجع تقليد شيعه و صاحب تفسير البدرالباهر؛

7. آخوند ملاّعلى نورى (م 1246 ق) صاحب حاشيه بر تفسير ملاّصدرا که به تفسير نورى شهرت يافته است؛

8. شيخ حسن برغانى صالحى (م 1281ق) از علماى قزوين و صاحب تفسير لوامع‌التنزيل؛

9. شيخ زين‌العابدين گلپايگانى معروف به حجة‌الاسلام (م 1289ق) از علماى شيعه و شاگرد شيخ على کاشف‌الغطاء و صاحب تفسيرى به نام الأنوارالقدسية فى الفضايل‌الأحمدية؛

10. شيخ محمد مؤمن (زنده در سال 1299ق) از حکما و متألهان اماميه و صاحب تفسير مشکاة المصابيح.

از مفسّران اهل‌سنّت در اين قرن نيز مى‌توان به قاضى محمد ثناء‌الله مظهرى (م 1225ق) صاحب تفسير المظهرى، احمد صاوى (م 1214ق) صاحب حاشية‌صاوى على الجلالين، و محمود آلوسى (م 1263ق) صاحب تفسير روح‌المعانى فى تفسير القرآن العظيم و السبع المثاني اشاره کرد.

نيز ر.ک: تفاسير قرن سيزدهم قمرى.