نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 4523
مفسّران قرن دهم
مفسّران قرن دهم
(مفسّران شيعه و اهلسنّت در قرن دهم
هجرى قمرى)
اسامى شمارى از مفسّران شيعى قرن دهم
هجرى عبارت است از:
1. جلالالدين محمد بن اسعد صديقى دوانى
(م908 ق) از حکما و اَعلام قرن نهم که چند کار محدود قرآنى مانند: تفسير سورههاى توحيد،
کافرون، فلق، ناس (تفسير قلاقل) و تحقيقى درباره فضيلت سوره توحيد و سبب نزول آن انجام
داده است؛
2. شيخ ابراهيم بن حسن شبسترى (شهادت
915 ق) از ادباى اماميه در قرن دهم. او را سيبويه ثانى خواندهاند. تفسير وى معروف
به تفسير شبسترى از آغاز قرآن تا سوره يوسف است؛
3. احمد بن حاج محمد سکاکى طبسى (متوقاى
حدود 926ق) صاحب تفسير الدرالنظيم فى خواص القرآنالعظيم؛
4. على بن حسن زوارهاى (م947 ق) که تفسيرش
به تفسير زوارهاى معروف است؛
5. شهيد ثانى شيخ زينالدين بن نورالدين
على (شهادت 966ق) از مفاخر اماميه که وثاقت و جلالت او ميان اماميه، مسلم است. در تفسير
نيز شرحى مستقل بر آيه بسمله دارد و آيه 101 سوره توبه را نيز تفسير کرده است؛
7. مولى مقدس احمد بن محمد اردبيلى (م
993 ق) از اعلام قرن دهم هجرى که در وثاقت، تقوى، علم و فضيلت شهره آفاق است. تفسير
وى زبدةالبيان فى براهين أحکامالقرآن نام دارد؛
8. شيخ احمد بن محمد تميمى قزوينى (م972
ق) از علماى عصر صفويه و صاحب تفسير خواصالآيات؛
9. امير ابوالفتح فرزند ميرزا محمدعلى
معروف به امير مخدوم (م978 ق) از فقهاى اماميه و نويسنده تفسير شاهى يا تفسير آياتالاحکام؛
10. مولانا کمالالدين حسين (م 950ق)
معروف به الهى اردبيلي، از علماى عهد صفويه و صاحب کتابى مشهور به تفسير الهى اردبيلى.
از مفسّران اهلسنّت در اين قرن نيز مىتوان
به جلالالدين سيوطى (م 911 ق) صاحب تفسير الدرّ المنثور فى التفسير بالمأثور، نعمةالله
بن محمود نخجوانى (م 930 ق) صاحب تفسير الفواتح الالهية و المفاتح الغيبية و ابوالسعود
محمد بن محمد عمادى (م 982 ق) صاحب تفسير إرشادالعقلالسليم إلى مزايا القرآن الکريم
معروف به «تفسير ابى السعود»، اشاره کرد.