مفسّران اشاعره

مفسّران اشاعره

(مفسّران داراى مسلک اشعرى)

اسامى برخى از دانشمندان اشعرى که با توجه به مبانى فکري، کلامى و فقهى خود در زمينه تفسير و علوم قرآن آثارى پديد آورده‌اند، عبارتند از:

1. ابوالقاسم عبدالکريم بن هوازن قشيرى (376 - 465 ق) صاحب تفسير لطائف‌الاشارات؛

2. ابومحمد حسين بن مسعود بن محمد بغوي، ملقب به محيى‌السنة (438 - 516 ق) نويسنده معالم‌التنزيل؛

3. ابوعبدالله محمد بن حسين طبرستانى رازى معروف به فخرالدين رازى (م 606 ق)، صاحب مفاتيح‌الغيب (معروف به التفسيرالکبير و تفسير فخر رازي)؛

4. محمد عبده (م 1323ق) صاحب تفسير المنار؛

5. رشيد رضا (1282 - 1354ق) شاگرد محمد عبده که استادش را در تفسير المنار يارى کرده است؛

6. برهان‌الدين ابوالحسن ابراهيم بن عمر بقاعى (809 - 885 ق) صاحب تفسير نظم الدُّرَر فى تناسب الآيات و السُوَر؛

7. محمد بن محمد شريفى (م 977 ق) صاحب تفسير السراج‌ المنير؛

8. جلال الدين عبدالرحمان بن أبى بکر بن محمد، معروف به ملا جلال الدين سيوطى (م 911ق) صاحب تفسير الدرّ المنثور فى التفسير بالمأثور؛

9. سليمان بن عمرعجيلى معروف به الجمل (م 1204ق) صاحب تفسير الفتوحات‌الإلهيّه؛

10. محمد بن احمد اسکندرانى (م 1306ق) صاحب تفسير کشف الاسرار النورانية القرآنية فيما يتعلّق بالأجرام السماوية و الأرضية و الحيوانات و النباتات و الجواهر المعدنية.

نيز ر.ک: تفاسير اشاعره؛ تفسير اشاعره.