مصاحف قرآني

مصاحف

(مصاحف قرآني)

(مجموعه گردآورى شده قرآن در زمان پيامبر (ص) و صحابه)

«مصاحف» جمع «مصحف» (به ضم ميم و نيز کسر و فتح آن) به معناى اوراق مکتوبى است که جلد شده باشند. قرآن را به اين نام خوانده‌اند؛ چون جامع اوراق نوشته شده است. اين واژه از واژه‌هاى اصيل عربى است و بارها در سخنان رسول اکرم به کار رفته است.

در حوزه علوم قرآنى «مصحف» به مجموعه گردآورى شده قرآن در زمان پيامبر يا پس از آن توسط صحابه گفته مى‌شود.

سابقه اين گردآورى و نوشتن «مصاحف» به زمان رسول خدا (ص) و دوره نزول قرآن برمى‌گردد. آن‌گونه که در تاريخ آمده است، حمزه عموى پيامبر (ص) که در سال سوم هجرى در جنگ احد شهيد شد، مصحفى مخصوص خود داشت.

مهم‌ترين گردآورندگان قرآن و صاحبان مصاحف عبارتند از: امام على (ع) ؛ ابن‌مسعود؛ ابىّ بن کعب؛ مقداد بن اسود؛ معاذ بن جبل؛ ….

اين نکته از امتيازات اسلام است که پيروان آن در گردآورى و حفظ کتاب مقدس خويش نهايت اهتمام را مبذول داشته‌اند.

تذکر: 1. داشتن مصحف، به معناى کامل بودن آن نيست؛ به‌ويژه مصحف حمزه عموى پيامبر (ص) که تقريبا هشت سال پيش از پايان نزول قرآن شهيد شد.

2. وجود مصاحف متعدد به معناى تعارض و تفاوت مصاحف نيست و اگر اختلافى ميان مصاحف بوده، به اختلاف در چگونگى قرائت يا ترتيب سوره‌هاى قرآن محدود بوده است.