مدّ تمكين

مدّ تمكين

(مدّ به مقدار يک الف، هنگام تلاقى دو حرف «و» يا دو «ي»)

مدّ تمکين هنگام تلاقى دو حرف «و» يا دو حرف «ي» پديد مى‌آيد که يکى از آن‌ها حرف مدّ و ديگرى حرف لين است؛ مانند:((فى يوم الدين))و (الذى يوسوس) ،((اصبروا و صابروا) . )

اين مدّ به اندازه يک الف کشيده خواهد شد و براى فرار از ادغام متماثلين يا حذف يکى از آن‌ها صورت مى‌گيرد.

سيوطي، به نقل از ابوبکر احمد بن حسين بن مهران نيشابوري، مد تمکين را مدّى دانسته که قبل از همزه قرار گرفته و سبب مد را تمکّن از تحقيق همزه و تلفظ از مخرج آن دانسته، مثل: «اولئک»؛ «الملائکة» و «شعائر».