responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی    جلد : 1  صفحه : 4226

مجيد (قرآن)

مجيد (قرآن)

(يکى از اوصاف قرآن)

يکى از اسامى و صفات قرآن، «مجيد» است که در آيات((ق والقرآن المجيد) ؛ « ق، سوگند به قرآن مجيد» (ق// 1) )

و((بل هو قرآن مجيد))(بروج// 21) آمده است.

«مجيد» از ماده «مجد» به معناى گستردگى شرافت و جلالت است.

قرآن به لحاظ عظمت و شرافت بى پايانش و همچنين به دليل مفاهيم عميق و آموزنده‌اش «مجيد» ناميده شده است.


[1]سخاوي ، علي بن محمد ، 558-643ق.;جمال القراء و كمال الاقراء;جلد1;صفحه 175
[2]راغب اصفهاني ، حسين بن محمد ، - 502ق;المفردات فى غريب القرآن;صفحه 479
[3]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد1;صفحه 280
[4]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ، 849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد1;صفحه 184و18
[5]مصباح ، محمد تقي ، 1313 -;قرآن شناسى;جلد1;صفحه 61
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی    جلد : 1  صفحه : 4226
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست