لغات قبطي قرآن

كلمات قبطي قرآن

(لغات قبطي قرآن)

(کلماتى از قرآن، به زبان قبطى)

زبان قبطي، زبان مصريان قديم و به قبط منسوب است. در قرآن کريم لغاتى قبطى وجود دارد که عبارتند از:

1. متّکأ: ترنج:((وَأَعْتَدَتْ لَهُنَّ مُتَّكَأً))(يوسف// 31)؛

2. مناص: فرار، گريز:((وَلَاتَ حِينَ مَنَاصٍ))(ص// 3)؛

3. مزجاة: اندک:((وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُّزْجَاةٍ))(يوسف// 88)؛

4. تحت: بطن، درون:((فَنَادَاهَا مِن تَحْتِهَا))(مريم// 24)؛

5. بطائن: ظواهر:((بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ ))(الرحمن// 54)؛

6. الاولى: آخر، پايان:((تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَى))(احزاب// 33)؛

7. الآخرة: اوُلى:((مَا سَمِعْنَا بِهَذَا فِى الْمِلَّةِ الْآخِرَةِ إِنْ هَذَا إِلَّا اخْتِلَاقٌ))(ص// 7).

به عقيده نويسنده کتاب القرائات القرآنيه کلمات «سيدها» (زوجها)، «الاولى»، «الآخرة» و «بطائنها» واژگانى هستند که در قبطى بودن آن‌ها اختلاف نيست؛ اما کلمات «متّکأ» و «مزجاة» از کلماتى هستند که ديدگاه‌هاى مخالف ديگرى نيز درباره آن‌ها نقل شده است.