كلمات طيئي قرآن

كلمات طيئي قرآن

(کلماتى از قرآن، به لغت قبيله طيء)

طىء قبيله‌اى بزرگ از قحطانيان است که شاخه‌هاى فراوانى دارد و در اصل ساکن يمن بودند و بعد به نواحى اطراف کوچ کردند.

الاتقان به نقل از ابوبکر واسطى مى‌گويد: لغات قرآن پنجاه گونه است که يکى از آن‌ها «طىء» نام دارد».

کلمات طيئى قرآن بنا بر نقل سيوطى چهار واژه است:

1. ينعق: فرياد مى‌کشد (بقره// 171)؛

2. رَغَدا: فراوان (نحل// 112)؛

3. سَفِه نفسه: خود را زيانکار کرد (بقره// 130)؛

4. يس: ‌اى انسان (يس// 1).

همچنين سيوطى نقل کرده که آيه 42 هود:((وَنَادَى نُوحٌ ابْنَهُ))به لغت طيئى و به معناى «ابن امرأته» است؛ يعنى نوح فرزند همسرش را صدا زد.