قواعد رسم قرآن

قواعد رسم قرآن

(قواعد ششگانه حاکم بر رسم‌الخطّ مصاحف عثمانى)

قواعد رسم قرآن، قواعد ششگانه‌اى است که بر اساس آن، مصحف‌هاى عثمانى در عصر عثمان نوشته شد و عبارتند از:

1. حذف حروف؛ مانند:

1) حذف «ي» در تُعَلِّمَنِ (به جاى تعلمني) ، اُکرَمَنِ (به جاى اکرمني) ، فأرسلون (به جاى فارسلوني) ؛

2) حذف «و»؛ مانند: داود (به جاى داوود) ؛

3) حذف يکى از دو لام، مثل: اليل و الذى (به جاى الليل و اللذي) ؛

4) حذف الف؛ مثل: بسم (به جاى بإسم) ؛

2. افزايش حرف؛ مانند: افزودن «الف» به «لکنّا» در: «لکنّا هو الله ربى»؛ «واو» در «سأوريکم» و «اولئک»؛ «ي» در «بأييدٍ» (به جاى: بأيدٍ) و «الف» در «لَاَاذبَحَنّه» (به جاى لَأذبَحَنّه) ؛

3. تبديل حرفى به حرف ديگر؛ مانند: يتوفّيکم، الصلوة، الربوا و الزکوة؛

4. اتصال به جاى انفصال؛ مانند: ألّن نَجمَع عِظامَه (به جاى أن لن…) و وَيکَأنّ الله (به جاى و ان کان الله) ؛

5. انفصال به جاى اتصال؛ مانند: لِکَى لايکون (به جاى لکيلا…) و مالِ هذا الکتاب (به جاى مالهذا…) ؛

6. کلماتى که با دو قرائت خوانده مى‌شود؛ ولى به يک صورت نوشته مى‌شود؛ مانند: صراط (به جاى صراط و سراط) ، بصطه (به جاى بسطه و بصطه) و بمصيطر (به جاى بمسيطر و بمصيطر) .