قصه قوم لوط عليه السلام

قصه قوم لوط عليه السلام

(سرگذشت قرآنى قوم لوط (ص) و عاقبت شوم آن‌ها)

قوم لوط (ع) که در قرآن کريم (ق// 13) «إخوان لوط» نيز ناميده شده‌اند، در شهرى به نام «سدوم» در سرزمين فلسطين و ميان مدينه و شام مي‌زيستند ولى در روايات و کلمات مورخان، از شهرهاى ديگرى نيز نام برده شده که متعلق به اين قوم بوده است.

اين قوم از بدترين و منفورترين اقوامى است که خداوند در قرآن از آن نام برده است. اين قوم علاوه بر آن که به پيامبرشان ايمان نياوردند، اعمال پليد و زشت بسيارى مانند عمل لواط نيز مرتکب شدند که بنا بر روايات، پيش از آن چنين عملى در دنيا سابقه نداشت و نخستين کسى که اين عمل را به آن‌ها ياد داد، شيطان بود. راهزنى و غارت مسافران و روا داشتن انواع آزارها در حق آن‌ها، از کارهاى خلاف قوم لوط (ع) بود.

سرانجام فرشتگان الهى از طرف خداوند مأمور شدند بر آن قوم شکنجه و عذاب وارد آورند. اين فرشتگان نخست به حضور حضرت ابراهيم (ع) آمده و او را به تولد اسحاق (ع) بشارت داده، و به وى اطلاع دادند که خاندان لوط (ع) جز همسرش نجات خواهند يافت و مابقى نابود خواهند شد. فرشتگان از آن‌جا به شهر لوط (ع) رفتند و به رسم ميهمانى به خانه حضرت لوط (ع) وارد شدند و خود را به او معرفى کردند و گفتند شبانه خود با خاندانت بايد از اين شهر بيرون شويد و به پشت سر ننگريد. تبهکاران شبانه دور خانه حضرت لوط (ع) را گرفتند و از او خواستند جوانان تازه وارد را تسليم آن‌ها کند. سرانجام حضرت لوط (ع) و خاندانش شهر را ترک کردند. پس از آن بود که شهر به امر حق واژگون شد و سنگ‌هاى سجّيل نشانه‌دار از آسمان فروريخت و آن قوم ستمکار را از بين برد.