قصد اختصار

قصد اختصار

(يکى از اغراض استعمال کنايه)

«قصد اختصار» از اسباب کنايه است؛ به‌اين معنا که متکلم به منظور کوتاه کردن کلام، به جاى تصريح، از کنايه بهره مى‌برد؛ مانند:

1.((لَبِئْسَ مَا كَانُواْ يَفْعَلُونَ))(مائده// 79) که لفظ «فعل» کنايه از کارهاى گوناگون است؛

2.((فَإِن لَّمْ تَفْعَلُواْ وَلَن تَفْعَلُواْ))(بقره// 24) که در معناى «فان لم‌تأتوا بسورة من مثله» است؛

3.((وَلَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُواْ مَا يُوعَظُونَ بِهِ))(نساء// 66)

نيز ر.ک: اسباب کنايه.