قرائت صحابه

قرائت صحابه

(قرائات منسوب به صحابه)

افرادى از صحابه پيامبر (ص) به مهارت در قرائت قرآن و همچنين حفظ قرآن شهرت خاصى داشتند و در اين آگاهى به مقام استادى و تعليم نائل شدند. آن‌ها به قرائت‌هاي مختلفِ مورد تأييد و تصويب پيغمبر (ص) آشنايى داشتند و در آشنايى به قرائات، از حافظه مدد مى‌گرفتند؛ لذا قاريان زمان پيامبر (ص) حفاظ قرآن نيز بودند که به تعليم قرائت قرآن مى‌پرداختند. معروف‌ترين اين‌ها عبارتند از: امام على (ع) ؛ عثمان؛ ابيّ بن کعب؛ زيد بن ثابت؛ ابن‌مسعود؛ ابوالدرداء؛ ابوموسى اشعري.

برخى از مؤلفان علوم قرآنى همچون جلال‌الدين بُلقَينى، قرائات را بر سه قسم «متواتر، آحاد و شاذ» شمرده و قرائت صحابه را از نوع قرائت آحاد، قرائت تابعان را از قرائات شاذ، و قرائات متواتر را منحصر در قرائات هفتگانه مشهور مي‌دانند؛ اما بسيارى ازدانشمندان علوم قرآنى در تعيين مصاديق اقسام قرائات، اين نظر را مردود دانسته و ملاک‌هاى ديگرى ارائه کرده‌اند.

در آثار علوم قرآني گاهي به جاي قرائت، از کلمه «حرف» استفاده مي‌شود، مثل: حرف زيد و حرف اُبيّ بن کعب، که مراد، قرائت و طريقه اين دو است.

نيز ر.ک: قرائات آحاد؛ قرائات متواتر؛ قرّاي صحابه.