قرائات متواتر

قرائت متواتر

(قرائات متواتر)

(قرائت‌هاى نقل شده از صاحبان آن‌ها به صورت متواتر)

در يک کاربرد، قرائتى متواتر است که جمعى از راويان، آن را از گروهى روايت کرده‌اند و اين هم‌صدايى و اتفاق، احتمال هر گونه کذب و دروغ‌سازى را منتفى مى‌سازد و راه را بر شبهه ساختگى بودن آن مى‌بندد؛ مانند قرائات سبع که مبتنى بر اين چارچوب است.

در کاربرد ديگر، ابن‌جزرى در تعريف قرائات متواتر مى‌گويد: هر قرائت هماهنگ با قواعد و دستور زبان و منطبق با رسم‌الخط يکى از مصاحف عثمانى - هر چند اين انطباق به صورت فرض و احتمال باشد - اگر به طور متواتر نيز نقل شود، اين قرائات را بايد «قرائات متواتر و قطعى» دانست.

گاهى از «قرائات متواتر» به «قرائات اجماعى» نيز تعبير مى‌شود.