responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی    جلد : 1  صفحه : 3645

قرآن

قرآن

(کتاب آسمانى مسلمانان؛ معجزه جاويد پيامبر اسلام (ص) )

قرآن، وحى‌نامه اعجازآميز الهى و به زبان عربى است که خود الفاظ توسط فرشته امين وحى، جبرئيل از جانب خدا و از لوح محفوظ بر قلب و زبان پيامبر اسلام (ص) هم يکباره و هم تفصيلاً در مدت 23 سال نازل شد و حضرت آن را بر اصحاب خود خواند و کاتبان وحى آن را با نظارت مستقيم و مستمر حضرت (ص) نوشته و حافظان صحابه آن را حفظ و به تواتر نقل کرده‌اند. و در عصر پيامبر (ص) مکتوب شد.

قرآن کريم ازنظر حجم، متوسط و داراى 114 سوره، 77807 کلمه و سى جزء است.

علما درباره کلمه قرآن، ريشه و معناى آن به اختلاف سخن گفته‌اند. شافعى آن را نه مشتق و نه مهموز، بلکه عَلَمى مى‌داند که به وضع ارتجالى بر کلام الهى اطلاق مى‌شود. فراء، آن را مشتق از «قرائن» (جمع قرينه) ، اشعرى و پيروانش آن را مشتق از «قرن الشىء بالشىء» (پيوندزدن و افزودن چيزى بر چيزى) و زجاج، لحيانى و جماعتى آن را از «قَرَءَ» به معناى: جَمَعَ مى‌دانند، و گفته شده سبب ناميدن قرآن به اين نام آن است که انواع علوم، و يا سوره‌ها را با هم جمع کرده است. بعضي، با استشهاد به آيه:(())() که دو واژه جمع و قرآن را کنار هم آورده، اين قول را نپسنديده، بلکه آن را از «قَرَءَ» به معناى: أظهَرَ و بَيَّنَ دانسته‌اند


[1]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد1;صفحه (277-278)
[2]سخاوي ، علي بن محمد ، 558-643ق.;جمال القراء و كمال الاقراء;جلد1;صفحه (161-165)
[3]فيروز آبادي ، محمد بن يعقوب ، 729 - 817ق;بصائرذوى التمييزفى لطائف الكتاب العزيز;جلد1;صفحه 84
[4]خرمشاهي ، بهاء الدين ، 1324 -;دانش نامه قرآن وقرآن پژوهى;جلد2;صفحه 1630
[5]صالح ، صبحي ، 1926 -;مباحث فى علوم القرآن;صفحه (18-19)
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی    جلد : 1  صفحه : 3645
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست