قبح تصريح

قبح تصريح

(زشتى ذکر صريح بعضى از امور؛ از اسباب استعمال کنايه)

براى پرهيز از ذکر نام بعضى از زشتى‌ها، با کنايه به آن اشاره مى‌شود و آن را «قبح تصريح» مى‌نامند و از «اسباب کنايه» است؛ همان‌گونه که قرآن از «جماع» به واژه‌هاى ذيل تعبير آورده است:

1. مباشرت:((فَالآنَ بَاشِرُوهُنَّ))(بقره// 187) ؛

2. لمس:((أَوْ لاَمَسْتُمُ النِّسَاء))(نساء// 43) ؛

3. اتيان: (نِسَآؤُكُمْ حَرْثٌ لَّكُمْ فَأْتُواْ حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ) (بقره// 223) ؛

4. وعده سرّي:((وَلَكِن لاَّ تُوَاعِدُوهُنَّ سِرًّا))(بقره// 235) ؛

5. دخول:((مِّن نِّسَآئِكُمُ اللاَّتِى دَخَلْتُم بِهِنَّ))(نساء// 23) ؛

6. رفث: (أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيَامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَآئِكُمْ) (بقره// 187) .