فضيلت حفظ قرآن

فضيلت حفظ قرآن

(ارزش و پاداش ازبرکردن قرآن)

براى حفظ قرآن، در روايات دينى، فضيلت، ثواب و پاداش بسيار ذکر شده است. اين چند روايت از آن جمله است:

1. پيامبر اسلام (ص) فرمودند: «تعداد درجات بهشت به تعداد آيات قرآن است. هنگامى که اهل قرآن وارد بهشت شود، به او گفته مى‌شود قرآن بخوان و بالا برو؛ و بالاترين درجه از آنِ حافظان قرآن است: فلا تکون فوق حافظ القرآن درجة».

2. امام صادق (ع) مي‌فرمايد: «الحافظ للقرآن العامل به، مع السَفَرَة الکِرام البَرَرَة؛ حافظ قرآن که عامل به آن است، همنشين فرشتگان پيام‌آورِ نيک‌رفتار است».

3. امام على (ع) از پيامبر اکرم (ص) نقل مى‌کند: «حَمَلة القرآن فى ظلّ الله يوم لا ظلّ الّا ظلّه؛ روزى که هيچ سايه‌اى جز سايه لطف خدا نيست، حافظان قرآن در سايه لطف خدا هستند».

4. امام صادق (ع) فرمودند: «کسى که قوه حافظه‌اش کم است و با مشقت قرآن را حفظ مى‌کند، دو اجر براى او هست: يکى براى اصل حفظ قرآن، و اجر ديگر براى زحمتى است که شخص کم‌حافظه متحمل آن شده است».

5. پيامبر اکرم (ص) مي‌فرمايد: «لايعذب الله قلباً وعى القرآن؛ خداوند دلى را که قرآن را حفظ کند عذاب نمى‌کند». نظير اين روايت نيز از امام صادق (ع) نقل شده است.

6. همچنين آن حضرت فرمودند: «کسى که قرآن را از حفظ بخواند ولى گمان برد خداوند او را نمى‌آمرزد، او از کسانى است که آيات الهى را به استهزا گرفته است».

البته اين همه عظمت تنها براى حفظِ حروف و کلمات قرآن نيست؛ بلکه افزون بر آن بايد حافظ حدود و عامل به محتواى قرآن نيز بود.

امام صادق (ع) مى‌فرمايد: «قاريان قرآن سه دسته‌اند: عده‌اى براى کسب ثروت از ملوک و فخرفروشى بر مردم قرآن مى‌خوانند؛ اين‌ها اهل آتشند. عده‌اى حروف قرآن را حفظ، ولى حدود آن را ضايع کردند؛ اين‌ها هم اهل آتشند. عده‌اى قرآن مى‌خوانند و به همه دستورات آن عمل مى‌کنند و حلال آن را حلال، و حرام آن را حرام مى‌دانند؛ اين‌ها کسانى هستند که خداوند آن‌ها را از گمراهى نجات مي‌دهد و اهل بهشتند و درباره هر کس که بخواهند شفاعت مى‌کنند».