فرقان (قرآن)

فرقان (قرآن)

(يکى از اسامى قرآن)

«فرقان» يکى از اسامى و صفات قرآن است که در آيه نخست سوره فرقان آمده است:((تَبَارَكَ الَّذِى نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا) ؛ «بزرگ [و خجسته] است كسى كه بر بنده خود فرقان [ كتاب جداسازنده حق از باطل] را نازل فرمود تا براى جهانيان هشداردهنده‌اى باشد». )

ظاهراً منظور از «الفرقان» در آيه 185 سوره بقره و آيه 43 سوره آل‌عمران نيز «قرآن» است.

«فرقان» از «فرق» به معناى «هرچه که با آن حق از باطل جدا شود» مشتق شده است.

در ناميدن قرآن به «فرقان» وجوهى گفته‌اند؛ نظريه معروف آن است که چون قرآن؛ فارق ميان حق و باطل است و آن دو را از هم مشخص مى‌سازد «فرقان» ناميده شده است. آراى ديگر در اين زمينه به‌شرح ذيل است:

1. چون قرآن در طول 23 سال به صورت پراکنده به تدريج نازل شده است (اسراء// 106) ؛

2. چون از ديگر معجزات، جدا و بر صفحه و پهنه روزگار باقى است؛

3. قرآن فارق و جداکننده حلال از حرام، راست از دروغ، صالح از طالح، صواب از خطا، مؤمن از کافر، راه هدايت از ضلالت و راه بهشت از دوزخ است؛

4. چون قطعات، سوره‌ها و آيات قرآن جداى از هم نازل شد؛

5. براى اين‌که قرآن از مقام الوهيت صادر و بر قلب خاتم انبيا نازل شده است.