فرائد

فرائد

(کلام داراى لفظ بى‌همتا در فصاحت)

«فرائد» از انواع اسلوب بديعى قرآن است که به فصاحت اختصاص دارد، نه بلاغت. «فرائد» جمع «فريد» به معناى مرواريد است. هرگاه لفظى بى‌همتا در کلام بيايد که همچون مرواريدى بى‌نظير در گردنبند بدرخشد و دليل بر عظمت و فصاحت کلام و ظرافت بيان و نمايانگر اصالت لفظ در عربى باشد؛ به آن «فريده» و به چنين کلامى «فرائد» گفته مى‌شود؛ به طورى که اگر از کلام حذف شود، بر فصيحان گران خواهد آمد؛ مانند:

1. لفظ «حصحص» در((الآنَ حَصْحَصَ الْحَقُّ))(يوسف// 51)؛

2. لفظ «الرَّفَث» در((أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيَامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَآئِكُمْ))(بقره// 187)؛

3. لفظ «فزع» در((حَتَّى إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ))(سبأ// 23)؛

4. لفظ «خائنة الاعين» در((يَعْلَمُ خَائِنَةَ الْأَعْيُنِ))(غافر// 19).