عليّ (قرآن)

عليّ (قرآن)

(يکى از اوصاف قرآن)

«عليّ» يکى از اسامى و صفات قرآن است:((وَإِنَّهُ فِى أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ) ؛ «و آن در امّ‌الکتاب (لوح محفوظ) نزد ما بلندپايه واستوار است» (زخرف// 4) . )

«عليّ» صفت مشبهه از «عُلُوّ» به معناى بلندى و والايى است و در امور حسى، اعتبارى و معنوى به‌کار مى‌رود و استعمال آن درباره قرآن به خودى خود مى‌تواند به معناى «بلندمرتبه» و «شريف» باشد؛ ولى با توجه به ظرف‌هايى که در آيه مذکور آمده (فى ام الکتاب لدينا) اين عُلُوّ و برتري، يا به لحاظ مقام معنوى و حقيقت قرآن است که در لوح محفوظ و نزد خداى متعالى است، و يا به جهت برترى قرآن و علو مرتبه آن نسبت به همه کتاب‌هاى آسمانى که همه آن‌ها را نسخ کرده و در بالاترين مرحله اعجاز قرار گرفته است.