آيات امور غيبي

آيات امور غيبي

(آيات بيانگر امور پنهان از حسّ بشر)

مقصود از غيب، امور پنهان از حس بشر و خارج از قلمرو ابزار و آگاهى‌هاى عادى او است؛ مثلاً: هنگامى که آفتاب از ديدگان انسان پنهان مى‌شود، مى‌گويند: غابت الشمس؛ آفتاب پنهان گرديد.

قرآن کريم نيز امور خارج از قلمرو حس بشر را غائبة مى‌گويد:((وَمَا مِنْ غَائِبَةٍ فِى السَّمَاء وَالْأَرْضِ إِلَّا فِى كِتَابٍ مُّبِينٍ))(نمل // 75) .

اصول و ريشه‌هاى غيب و امور غيبى را مى‌توان در سه قسم خلاصه کرد:

1. موجوداتى که از افق درک انسان و قلمرو حس او بيرونند؛ مانند: ذات پروردگار جهان و حقيقت اسما و صفات او؛ جنود غيبى خداوند (فرشتگان و شيوه کار آنان) ؛ جهان ارواح، جنّ؛ عالم برزخ وفرازهاى مختلف آن؛ رستاخيز و مواقف گوناگون آن و همچنين آنچه در ضماير افراد جريان دارد ….

2. اکتشاف‌هاى علمى بشر؛ به طور مثال، قانون جاذبه و دافعه، قانون گريز از مرکز، منظومات شمسى و… از اقسام مغيبات بودند که بعدها کشف شدند؛ لذا اگر در قرآن يا سخنان معصومان (عليهم السلام) از اين گونه امور باشد، همگى يک نوع إخبار از غيب است.

3. حوادث غيبى که در گذشته رخ داده است يا در آينده رخ خواهد داد. اگر کسى بدون شنيدن از کسى بدون آگاهى از طريق کتاب و ديگر وسايل ارتباط‌جمعى، به طور يقينى از وجود حوادث آينده و حوادث غيبى گذشته خبر دهد، اين خبر از غيب و از امور غيبى خواهد بود. بنابراين، گزارش‌هاى قرآن درباره امت‌هاى پيشين به وسيله پيامبر اسلام (ص) که نه درس خوانده و نه اين مطالب را از فردى شنيده، و همچنين اِخبار قرآن از آينده (مانند اِخبار از شکست فارس در آينده نزديک از روم) خبر از غيب و از امور غيبى است.

با توجه به اين مطالب، مى‌توان گفت که آيات امور غيبى قرآن، آياتى است که به اين سه مطلب پرداخته است.

نيز ر.ک: اعجاز غيب حاضر قرآن؛ اعجاز غيب گذشته قرآن؛ اعجاز غيب آينده قرآن.