نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 3466
عظيم (قرآن)
عظيم (قرآن)
(يکى از اوصاف قرآن)
«عظيم» صفت مشبهه و به معناى بزرگ است و گويا ريشه آن «عظم» به معناى استخوان
باشد و چون بزرگى موجودات استخواندار به بزرگى استخوان آنان بستگى دارد و وقتى گفته
مىشود «عظم الشىء» يعنى بزرگاستخوان شد، وسپس عظمت به معناى مطلق بزرگى نقل و تعميم
داده شده است. اين واژه، ابتدا در اشياى محسوس و سپس در امور اعتبارى و معنوى به کار
رفته است.
«عظيم» از نامها و صفات قرآن است:(وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِى وَالْقُرْآنَ الْعَظِيمَ) ؛
«ما به تو سوره حمد و قرآن عظيم داديم» (حجر// 78) .
وصف قرآن شريف به «عظيم» هم به
لحاظ حقيقت آن است که مرتبهاى از علم الهى است و هم به لحاظ اهميتش در تکامل انسان.
برخي معتقدند: علت اين كه خداوند قرآن را به صفت عظمت ياد كرده، اين است كه همه امور
دين را بنحو اختصار، با بهترين نظم و تمامترين معنى، در بردارد.
[1]مرتضي زبيدي ، محمد بن محمد ،1145
-1205ق.;تاج العروس من جواهرالقاموس;جلد17;صفحه 487
[2]ابن منظور ، محمد بن مكرم ، 630 -
711ق.;لسان العرب;جلد9;صفحه 278
[3]مصباح ، محمد تقي ، 1313 -;قرآن شناسى;جلد1;صفحه
59
[4]جلالي نائيني ، محمد رضا ، 1291 -
1389.;تاريخ جمع قرآن;صفحه 10
[5]راميار ، محمود ، 1301 - 1363;تاريخ قرآن;صفحه
32
[6]ابو الفتوح رازي ، حسين بن علي ، 470؟-554؟ق.;هفده
گفتاردرعلوم قرآن;صفحه 39
[7]شريفي،محمدحسين;شناخت نامهاى قرآن;صفحه
127
[8]قاضي زاهدي ، احمد ، 1328 -;شناختى ازقرآن;صفحه
11
[9]راغب اصفهاني ، حسين بن محمد ، - 502ق;المفردات
فى غريب القرآن;صفحه 343
[10]طبرسي ، فضل بن حسن ، 468 - 548ق;مجمع
البيان في تفسير القران;جلد6;صفحه 130
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 3466