نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 3304
ضمير منفصل
ضمير منفصل
(ضمير مستقل و غير متصل به اسم، فعل يا
حرف)
ضمير، يا متصل است يا منفصل. و ضمير منفصل
آن است که بتواند مبتدا واقع شود؛ يعنى کلام با آن آغاز شود و پس از «إلّا» نيز قرار مىگيرد؛ مانند «هو» در:((وَهُوَ الْعَلِيمُ الْقَدِيرُ) ؛ «و او داناى توانا
است» (روم// 54) و «إيّاه» در)(وَقَضَى رَبُّكَ
أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِيَّاهُ)((إسراء//
23) . )
ضمير منفصل گاهى ضمير شأن و قصه و گاهى ضمير فصل قرار مىگيرد.
نيز ر.ک: ضمير فصل؛ ضمير شأن و قصه.
[1]بستاني ، بطرس ، 1898 - 1969;محيط المحيط
قاموس مطول للغة العربية;صفحه 693
[2]كمالي دزفولي ، علي ، 1292 -;قرآن ثقل
اكبر;صفحه 329
[3]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ،
849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد2;صفحه (339-341)و334
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 3304