آيات ‌الله (قرآن)

آيات ‌الله (قرآن)

(يکى از نام‌ها و صفات قرآن کريم)

يکى از نام‌ها و صفات قرآن که در خود قرآن آمده، آيات است که به سه صورت يافت مى‌شود:

1. در برخى موارد آيات به الله اضافه شده است؛ مانند:((وَكَيْفَ تَكْفُرُونَ وَأَنتُمْ تُتْلَى عَلَيْكُمْ آيَاتُ اللّهِ...) ؛ )و چگونه كفر مى‌ورزيد با اينكه آيات خدا بر شما خوانده مى‌شود. (آل عمران// 101) ؛

2. گاهى آيات به کلمه بيّنات متصف شده است؛ مانند:((وَلَقَدْ أَنزَلْنَآ إِلَيْكَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ) ؛ )و همانا بر تو آياتى روشن فرو فرستاديم (بقره//99) ؛

3. در پاره‌اى ديگر، آيات با کلمه مبيّنات وصف شده است؛ مانند: (وَلَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ آيَاتٍ مُّبَيِّنَاتٍ...) ؛ و قطعا به سوى شما آياتى روشنگر فرود آورده‌ايم (نور// 34) .

فخر رازى درباره علت نام‌گذارى قرآن، به آيات‌الله، آيات بينات و آيات مبينات سه وجه ذکر کرده است:

1. آيه، به معناى راهنما و دلالت‌کننده است. وقتى اجزاى قرآن به دليل فصاحت و بلاغت بر درستى ادعاى نبوت دلالت دارد، همه قرآن مى‌تواند آيه باشد.

2. برخى از آيات قرآن از اخبار غيبى سخن رانده، امور غيبى را ثابت مى‌کنند؛ پس قرآن آيات و نشانه و معجزه است.

3. قرآن دربردارنده دلايل توحيد، نبوت و شريعت است؛ پس قرآن از اين نظر آيه و نشانه است.

و نيز مى‌توان چنين گفت که تمام پديده‌هاى جهان آفرينش، آيات و نشانه‌هاى علم و قدرت خدا هستند. قرآن هم از آن جهت که بالاترين نشانه علم و قدرت خداوند و معجزه است و هيچ‌کس نمى‌تواند نظير آن را بياورد، آيات‌الله ناميده شده است، و چون اين آيات، روشن و روشنى بخشند، به آيات بينات و مبينات وصف شده‌اند که حق و باطل، هدايت و گمراهى را آشکارا براى مردم بيان مى‌کنند.

نيز ر.ک: آيات.