responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی    جلد : 1  صفحه : 3278

صفت نَبْر

صفت نَبْر

(ادا شدن حرف با شدت، سنگينى و بلندي؛ از صفات فرعى حروف)

«نَبر» يعنى بلند کردن صدا پس از پستى آن. «نبر» از نظر تجويد، يکى از صفات فرعى يا غيرمتضاد و عارضى حروف است که در آن، حرف هنگام تلفظ با شدّت، سنگينى و بلندى ادا مى‌شود.

به همزه که اين صفت را دارد، «حرف منبور» گويند که منظور تيزى و بلندى صدا است که در حرف همزه وجود دارد و بعضى‌ها آن را تسهيل مى‌کنند؛ يعنى بينا‌بين مى‌خوانند؛ نه همزه تمام و نه اَلِف تمام.

برخى مى‌گويند «همزه» را از آن رو «حرف منبور» گفته‌اند که نبر به معناى بلندى، و همزه بلندترين حروف است در صورت، و در مقام ادا به بلندى و پهنى ميل مى‌کند. پس به‌منظور تخفيف، به تسهيل قرائت مى‌کنند؛ مانند: يشاء، أنباء و أنبئهم.

نيز ر.ک: حرف منبور.


[1]جمعي از محققان;مجله مبين;صفحه 875
[2]خرمشاهي ، بهاء الدين ، 1324 -;دانش نامه قرآن وقرآن پژوهى;صفحه 2
[3]بيگلري ، حسن;سرالبيان فى علوم القرآن;صفحه 174
[4]فاضل گروسي ، عبد الحسين ، - 1324;تجويداستدلالى;صفحه (145-147)
[5]داني ، عثمان بن سعيد ، 371 - 444ق.;التحديدفى الاتقان والتجويد;صفحه 120
[6]حمد،غانم قدوري;الدراسات الصوتية عندعلماءالتجويد;صفحه 324
[7]بستاني ، بطرس ، 1898 - 1969;محيط المحيط قاموس مطول للغة العربية;صفحه 875
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی    جلد : 1  صفحه : 3278
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست