صفت غُنَّه

صفت غُنَّه

(انداختن صدا در بينى؛ از صفات فرعى حروف)

«غُنّه» صدايى است که از خيشوم يا فضاى بينى خارج شود يا آوازى است که پس از بستن لب‌ها، از فضاى بينى (خيشوم) بيرون مى‌آيد؛ به عبارت ديگر، انداختن صدا در بينى را «غنه» گويند.

حروف داراى اين صفت را حروف غُنَّوى گويند. مخرج اصلى حروف، در حالت غنّه دچار دگرگونى و حرف از انتهاى خيشوم ادا مى‌شود.

صفت غنه از صفات عارضى يا فرعى حروف به‌شمار مى‌آيد.

نيز ر.ک: حروف غنّه.