صفت صفير

صفت صفير

(صداى شبيه سوت هنگام تلفّظ برخى از حروف الفبا؛ از صفات فرعى حروف)

«صفير» در لغت صوتى شببيه صداى پرنده، و در اصطلاح علم تجويد عبارت است از صدايى شبيه سوت که هنگام تلفظ برخى از حروف الفبا شنيده مى‌شود؛ به عبارت ديگر، صداى زايدى است که هنگام تلفظ حروف صفير، از ميان دندان‌هاى ثناياى بالا و پايين خارج مى‌شود.

اين صفت از صفات عارضى يا فرعى حروف به شمار مى‌آيد.

نيز ر.ک: حروف صفير.